Vroege lente in de Jura: Zich aanpassen aan een winter zonder sneeuw

Of beter een winter met heel weinig sneeuw.
Voor mij was het simpel: behalve een test van 10 min bleven de raquettes tussen Mouthe en Chalet Gaillard de hele tijd op de rugzak. Te weinig sneeuw ofwel keihard met een dun laagje plakspul - gewoon stappen ging dus lekkerder.
Rond Pré-Poncet en Chaux-Neuve zag ik hoe andere wintersporters er mee omgaan. Families die op langlaufpistes skiën die al een week dicht zijn. Skiën op 2-3 cm ijs, dan voorzichtig stappen over een stukje gras en opnieuw skiën. Precies met het gevoel van "laatste kans voor deze winter".

In Chaux-Neuve was er een wedstrijd met allemaal topskiërs. Een witte slang die door de bruingroene weitjes om het dorp kronkelt. Voor een deel met sneeuw die ze van elders hadden aangevoerd.

Hoogtepunt van de dag: eerst boven op de rotsrand raken boven La-Chapelle en die rotsrand dan een paar km van het ene naar het andere panoramapunt volgen. Links het woeste Bois de Risoux, rechts de bewoonde wereld. En de hele tijd een groepje raven volgen die met indrukwekkend vleugelgeluid voorbijsuizen.

De Chalet Gaillard is een heerlijk rustieke afgelegen berghut. Geen Wi-Fi, geen telefoon en (wegens watertekort) nu even geen douche. Maar wat een sfeer! En halfvol. Zo heb ik het het liefste. Een koppel en een groepje langlaufers die al een half uur luid zuchtend hun stretchings doen. Benieuwd wat dat zal geven.
Het tafelgesprek ging over... wat dacht je... hoe de hoge Jura verder moet zonder GTJ (Grande Traversée du Jura, een langlaufwedstrijd over 160 km). Dat wordt een langzaam en pijnlijk afscheidsproces zoals de Friezen hebben moeten doen met hun Elfstedentocht.