De vier Fransen die nog opdoken in de Refuge de Gralet waren eerst aangenaam gezelschap. Toen het promillage in hun bloed een flink eind was toegenomen, wat minder. De deal was dus: zij sliepen in de leefruimte op de banken, ik alleen op de slaapzolder. Met drie dekens over elkaar lukte dat prima.
De hoofdkam van de Jura loopt rustig verder naar de Cret d'Eau. Om die top erbij te nemen was ik veel te laat vertrokken. Een heel ander karakter dan gisteren met veel rotshoebels en bos waar de Alpen of het Valserine-dal af en toe tussen piepten.
De voorbije twee dagen had ik vaak het gevoel dat de tocht erg leek op een zware 3000-er of een 4000-er in de Alpen. Droge kou en wind, uitzicht 100 km ver, het gevoel boven de wereld te staan, stappen op sneeuw, de oriëntatie-uitdaging,...
Natuurlijk moet daar ook een afdaling bij die de knietjes op de proef stelt. Van 1350 m op de hoofdkam in de buurt van Col de Sac naar 500 m in Confort met een vlak stukje in het uitgestorven skistation van Mentieres (al weken geen sneeuw ; hoe gaan die ooit al die nieuwbouw afschrijven met 4 a 6 weken sneeuw per jaar?).
Natuurlijk moet daar ook een afdaling bij die de knietjes op de proef stelt. Van 1350 m op de hoofdkam in de buurt van Col de Sac naar 500 m in Confort met een vlak stukje in het uitgestorven skistation van Mentieres (al weken geen sneeuw ; hoe gaan die ooit al die nieuwbouw afschrijven met 4 a 6 weken sneeuw per jaar?).
In Confort had ik de keuze. Een dik uur wachten op de skibus of te voet verder? Ik koos voor te voet. De oude trambedding is een heel rustige groene weg tot vlak bij het TGV-station van Bellegarde.
 |
| La Poutoille |
 |
| De oude trambaan tussen Confort en Bellegarde |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten